son zamanlarda yeni bir dost edindim, onun adı da eksper, 7 yaşında, cin gibi bir çocuk, çok seviyorum onu, gözleri kocaman, sürekli etrafı izliyor, gözleri dönüyor resmen, hiç durmuyor, sürekli merak ediyor herşeyi, sorular soruyor, kocaman yanakları var, kıpkırmızı, henüz sigara içmiyor.
sürekli ben şu olcam, bu olcam diyor büyüyünce, heyecanlı, kıpır kıpır, hayalleri büyük, azla yetinmeyecek ilerde belli, bazen ona sen büyüme demek istiyorum, seni çok hırpalayacaklar büyüyünce demek istiyorum, sigara içeceksin yanakların kırmızı olmayacak demek istiyorum, o tarak girmeyen saçların dökülecek demek istiyorum, diyemiyorum, hevesi kursağında kalsın istemiyorum, mutlu olsun istiyorum, hayallerine ulaşsın istiyorum, ama ulaşamayacak biliyorum, çok üzecekler onu biliyorum, uyarmak istiyorum ama yapamıyorum.
beni çok seviyor, sorularına cevap verdiğim için seviyor, yoksa sevmez biliyorum, o da biliyor, daha yeni sökmüş okumayı, ama sürekli kitaplarımı kurcalıyor, kitaplar alıyor ödünç, onları okuyor, borges bulmuş geçen kütüphanede onu istedi, dedim yaşın daha erken bu ağır bir kitap, olsun okurum diyor, ben de onunla aynı yaşta okumuştum "alçaklığın evrensel tarihi"'ni annemin kütüphanesinde bulup, o da aynı yaşta okusun istemiyorum. bu kitaplar senin sonun olacak demek istiyorum, farkındalık seni mahfedecek demek istiyorum, ama o kadar umutla bakıyor ki gözleri, diyemiyorum, yanaklarını sıkıyorum, kızıyor, çünkü herkes yanaklarını sıkıyormuş, bıkmış, öyle diyor.
insanları seviyor, bir sürü arkadaşı varmış, onları anlatıyor bana, hiç biri arkadaşın değil, hiç biri kalmayacak, demek istiyorum, susuyorum, diyemiyorum, ben onu hiç uyaramıyorum, çok istiyorum ama yapamıyorum, hayal gücü çok geniş, ablasının okuduğu jules verne kitaplarındaki gibi maceralar yaşamayı hayal ediyor, diyemiyorum ki ev ile iş arasında mekik dokuyacaksın ileride, hayallerini yıkmak istemiyorum, yalan olsa da onlara inansın istiyorum, bari bu günlerinin tadını çıkarsın istiyorum.
ailesi ile arası çok iyi, onlardan da bahsediyor, annesine çok düşkün, hep yanımda olacaklar onlar diyor, uzaklara gideceksin, hep yalnız olacaksın demek istiyorum ona, haftada bir telefonda konuşacaksın onlarla demek istiyorum, diyemiyorum, ben onunla pek konuşamıyorum. ona dünya'yı insanları anlatmayı çok istiyorum, ama yapamıyorum, yaralanmasın istiyorum, kimse kalbini kırmasın istiyorum, ama yapamıyorum.
ona bağırmak istiyorum, eksper kal eksper-i mental olma demek istiyorum, yapamıyorum.
oğuz abi, senin selim olduğunu kim bildi de, o bunu bilsin.
bilmiyorum, yapamıyorum, ben artık hiç bir şey yapamıyorum.
