gün gelirmiş, bu satırları da yazarmışız. hatta aynen, bu şekilde betimlenir veda ederken. gönlümden uzun uzadıya bir veda mektubu yazmak geçerdi ki, o bile içimden gelmiyor artık, yazamıyorum...
ne güzeldir ki, veda ederken bile şeref ve haysiyetle aranızdan ayrılıyorum. yazdığım süre boyunca kalbini kırdığım onlarca yazar olmuştur belki de ve o yazarlar da bilirler ki her birine hep özürlerimi iletmişimdir. o yüzden gönlüm rahat, helallik mevzuunda. olsun yine de helal edin, ben ettim.
uzatmayayım dedikçe, bir duygu seli kaplıyor bünyemi. inanın çok zor. dramatikleştirmemeye çalışsam da, bir vedayı hakettiğini düşünüyorum cümle alemin. üç yıldan bu yana türkçe'me kattığı her şeyden dolayı teşekkürlerimi iletiyorum.
zall, moonlight sonata ve tanıdığım tanımadığım bütün yazarlar kendinize iyi bakın. hakkınızı helal edin.
