10-15 yaş arası kompozisyon yazmayı deneyen her çocuğun kompozisyona başlangıç cümlesi.
"insan doğar, büyür ve ölür".
her çocuğun kullandığı diyerek bu salak cümleyi genele atfettiğimin farkındayım. ama olsun hiç de pişman değilim. şayet bu cümleyi kullanmadıysanız atlas kalemin içini çıkarıp birbirinize hiç kağıt fırlatmamışsınız, duvarlarında ayak izleri olan bir sınıfta hiç tepinmemişsiniz, her koridor başında inzibat gibi dikilen nöbetçi öğretmenden hiç dayak yememişsiniz demektir.
yazdığı ilk kayıtlı nesir, mahelle maçına başlamadan önce elindeki sopayla takım kadrosunu toprağa yazan şahsımın lise 1'e gelene kadar her kompozisyonu bu cümleyle başlardı. ulan bir hoca da çıkıp demedi ki "olum hasta mısın sen? derdin ne senin insanın yaşam süreciyle altı üstü üzüm üzüme baka baka kararır atasözünü açıklayacaksın" diye.. hal böyle olunca uzun bir süre bu cümleyle yaşadım; doğdum, büyüdüm ve öldüm... halen entry yazarken aklıma gelir ara ara bu cümle, açayım yazayımda rahatlayayım dedim.
