terasınızı kullanmadığınızı fark edip, bunu fırsat belleyen, mutlu ve huzurlu bir ailenin temellerini buraya atan, torun torba eksik olmayan, sabahlara kadar muhabbet eden yüzsüz güvercinlerdir. öyle ki; kovma çabalarınız başarızdır artık. bura onların yuvasıdır, istenemeyen sizsinizdir zira gecenin üçünde gürültülerinden rahatsız olup "höyt, gidin artık, bi uyutmadınınız allahsızlarrr!" diye bağarmanız dahi onları rahatsız edemez, terasın diğer kısmına doğru siklemez tavırlarla "tamam be öteki tarafa geçiyoruz ne bağırıyon?" nidasıyla götlerini sallaya sallaya geçerler. insan bi tırsar, bi uçar, bi kanat çırpar.
yok yani tamam kullanın, zaten yalnızlıktan kal gelmişti, güzel güzel yaşarız burda. bu teras size de bana da yeter ama insan yattığı yere sıçar mı hiç? gidin karşı balkona sıçın sonra gelin, yapın muhabbetinizi. ben de bir çay demlerim, kurabiye yaparım, birlikte takılırız, sabahlara kadar dizi izleriz, dedikodu yaparız. o terası temizlemek bir erkek öğrenci için ne kadar zor bilir misiniz ki siz?
