ibrahim tatlıses in meshur sarkılarından biridir. insan yalnız kalınca hatırlar bu sarkıyı, efkarlanır. eski fotograflara bakar kederlenir. yalnızlık yüzüne bir sille gibi vurupta kimse kalmayınca bagıra bagıra söyler belki bir duyan olur diye. ama olmaz duyan çünkü sarkıdaki gibi yalnızdır.
