--spoiler--
neden hayat bir türlü elimizden tutmuyor?
neden iç huzur da,sosyal barış da kafdağının ardındaymış gibi görünüyor hep?
çünkü bir şeyden çok korkuyoruz...
köpeklerden,toptan tüfekten,düşmanlardan,dost çelmelerinden,uçurumlara düşmekten korktuğumuzdan daha çok korkuyoruz o şeyden...
neden mi korkuyoruz?
hayalkırıklığına uğramaktan korkuyoruz.
halimiz şöyle..
kalbimizi kırabilirler,razıyız buna(biraz ağlar ferahlarız)
gururumuzu kırabilirler.(zor da olsa dayanıyor insan)
her şeyi kırıp dökebilirler.(toplar toplaştırır,yapıştırırız hepsini)
ama hayal dediğimiz o şey var ya,işte onu kırmasınlar...
--spoiler--
bölümünü okuduktan sonra durmaksızın yardırdığım, haşmet babaoğlu eseri...