küçükken(!) ama hatırlıyorum ne kadar küçüksem artık. annemden beni ayağında sallaması üzerine talepte bulunmam. annemin sallarken yorulması üzerine sallamaya bir kaç dakika ara vermesi üzerine benim salla diye otoriter komutlar vermem annemin uykusuz kalmasına ve sinirden delirmesine yol açmıştır heralde o zamanlar.
bir yere gidildiğinde yaşıtlarım dışarda bahçede falan oynarken benim annemin dibinden ayrılmayıp eve döndüğümüzde "anne bugün seni üzdüm mü hiç" diye sormam. o da söyleyemiyordu tabi benden ayrıldın sanki de yaramazlık yapıp üzüceksin. çok sabırlı ya seviyorum onu.
