insanların son söz karşısında bazen gülmek, bazen düşünmek, bazen ağlamak, bazen de şaşırmak gayesiyle karşıladığı diologlardır.
mesela bir arkadaşım vardır, çok komplike bir insandır, bir o kadar da sevdiğim bir arkadaştır. komplike cevapları ve yorumları ile muhabbetimize neşe katar. hele kendisinin bunları doğal olarak yapması ise ayrıca bir komedi kaynağıdır. bütün değirmendere'ye ününü salmıştır:*
insanların kayışı koparttığı bir muhabbetin ortası:
a -abi bence namus çok büyük bir olaydır ya. ben, bilmiyorum ya namus için herşeyi yaparım.
b -ya bilemiyorum abi ya, bence bu konuyu bu kadar abartmaya gerek yok, yani...
c -yok abi ben namusum için yakarım bu dünya'yı, olm yok ya, bence çok önemli benim için
-artık muhabbetten iyice gaza gelmiş "u" başlıklı malum arkadaşım:
u -olm ben namusun için g.tümü veririm!!!!**
biz -puhahhahahahahahahhahahahahah o zaman kaçan namusun için ne yapıcan?
harıl harıl plan yapmaca:
a -beyler nerde içiyoruz bu akşam?
b -beyler bu akşam şarap takılalım...
a -nerde nerde, izmit'e mi gitsek?
u -*abi abi ama şarapları izmit'e götürürsek şaraplar ısınır!!!!!!!*
biz -offffff u...* yaaaa, offf ya!
hani şarapların değirmendere'den alınmasını geçtim de, ne alaka ısınması? neden bir şarap ısınsın mı? offf yaa
a -beyler iftardan sonra görüşürüz.
b -tamam o zaman abi ben bi 5 dakka sonra gelirim,
c -abi ben oruçluyum ben 45 dakka sonra gelirim,
u -ben 5 dakka 10 dakka 1 saat yarım saat sonra gelirim!!!!!!!!
biz -yaaaaaaaaaa u....* ne diyorsun yaaaaaaaa, söylediğini sen anladın mı?
sahilde yürüyoruz saat 6-7 civarı:
u -abii, ben açlıktan kurt gibi ölüyorum!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
biz -dumur ötesi dumur!
