hiçbir zaman istemezsin uzun belirsizliklerde kalmayı ve hiçbir zaman istemezsin aslında tam olarak bitmesini.
belirsizlik başladığı anda bir acı başlar. hissedersin ama tam olarak gelmemiştir aslında. çünkü... umut durur karşısında. soruların savaşır: gitmek? kalmak?, sarılmak? uzak kalmak?, sevmek? nefret etmek?... ama asıl savaş hiçbir zaman başlamamıştır. bilmezsin bunu. bitmesini istersin belirsizliğin, bitince her şey düzelecekmiş gibi.
karar verirsin gitmeye sonra, "acaba kalsam düzelebilir miydik?". karar verirsin uzak kalmaya, sarılmayı her şeyden çok özlersin. nefret edersin ondan, ettiğini sanırsın, sevgin hiç bitmemiştir. asıl savaş şimdi başlamıştır hem de. karar verdiğini sanırsın her şeyin bittiğini. şimdi doğru karar mı yoksa yanlış karar mı olduğunu düşünürsün. şimdi kararın sonunda yapılacak bir şey, atılacak bir adım da yoktur üstelik.
hiçbir zaman mutlu olmazsın belirsizliklerin sonunda ve belirsizlikler başladığından itibaren kanayacaksındır. kalıp da üzülsen "gitseydim, unuturdum." diyeceksindir, gitsen "her şey düzelebilirdi aslında." diyeceksindir. belirsizlik hiçbir zaman mutlu sonla bitmez, bittiğini sansan bile. hiçbir zaman istemezsin uzun belirsizliklerde kalmayı ve hiçbir zaman istemezsin aslında o sürecin bitmesini.
