yanmayı sevenlerin baş ucu şiiri. ibrahim sadri'nin büyülü sesinden dinlemek alıp götürür adamı. fark edersin aslında sevdiğini sandığın insanı değil de acı çekmeyi sevdiğini. denize düşen gülle kanka olursun, acıtmaz canını ayrılıklar. beklemeyi sevdiğini anlarsın. gecenin sessizliğinde, sözlükle, kendinle başbaşa itiraf edersin ya da kandırırsın kendini bilinmez. yanında olmasını değil gülmeyi sevmek, neden ağladığını unutup göz yaşına aşık olmak. ve tokat gibi suratına çarparsın o lafı: ben seni hiç sevmedim ki! ben sevdim mi adam gibi severim!!!
