"-anlık gözgöze kilitlenmeler yok mu, kalbim yırtılırdı da, hiç birşey yokmuşcasına devam ederdi çenem konuşmaya..." diye devam eden parağraf, şu cümle ile bitiyor:
"...ve ben hükmümü koyamadım. ister sapık ister o. çocuğu deyin bana. tutarsızlığıma ne etiket olarak yapıştırırım bu söylediklerinizi, ne de alınırım. ben, beraber oturduğumuz o arkadaş eğlencelerinde, hep o gözlerde esir kalırdım, ve o buna müsade ederdi baygın baygın bakan gözbebekleri ile."
