kitabı boş vakitlerimde okuduklarımdan ayırdım ben.
çünkü nietzsche'i anlamaya çalışmanın kitabı bu. o yüzden elde kalem kağıtla, not alarak okunmalı, zira beklediğimden çok daha fazla aforizma var.
hızlı kitap okuyanlar bile zamana yaymalı. özümlemeli yani. tanrı'yı nasıl öldürdüğünü açıklıyor sanki kitapta nietzsche..
insanüstüne, erdeme dair fikirlerini, bir zerdüstün yolculuğuna işlemiş. nihilizm fikirlerle taban tabana zıt insanları bile etkileyebilecek bir eser.
--spoiler--
''arayan kendisini kolaylıkla kaybeder, her yerde yalnızlık suçtur''
p.s.
anladım ki nietzsche tanrıyı ararken kaybetmiş kendini.
--spoiler--
bir şeyin yok olduğu ispatlamak her zaman var olanı ispatlamaktan daha zordur. ve her ''yok'' luğun bir tersi vardır.
ümit yoksa korku vardır,
sevgi yoksa nefret vardır,
ışık yoksa karanlık vardır..
yokluk ancak bir varlıkla olur.
peki tanrı yoksa ne vardır?
bu kitapta geçen, 'tanrı düşü' yani 'insanüstü' tanrı'nın tersidir mantığını aşılamaya çalışmış ama alıntıda da geçtiği gibi, teslimiyetten yoksun bünyesi kendisini kaybetmiş ve düz mantıkla dahi çürütülen bir hülyanın peşine düşmüştür.
