keşke gerçek olsa diyorum ikide bir. umutsuzluğa düşsemde vazgeçmiyorum, hayal etmeye devam ediyorum. neyimi ?
otobüste giderken kafamı cama yaslayıp dinlediğim şarkılara klip çekiyorum. her bir klipte demokrasi, barış, kardeşlik ve beraberlik var. insanları kin ve düşmanlığa sürükleyecek hiçbir şey yok. silah yok. ağlayan çocuklar yok. ölmüş bedenler yok. sadece elele, hep beraber koşuşturan türkler, kürtler, ermeniler ve diğer tüm farklı etnik kökenlerden yüzlerce, binlerce, milyonlarca insan var.
özellikle ironik de olacak fakat infected mushroom'un şarkılarında tavan yapıyor bu tahayyüllerim. örneğin bir heavyweight, sonlarına doğru hele. bütün insanlar elele koşuşturuyor, çiçekler, böcekler. amanın, bu ne büyük coşku!
