Büyük ihtimalle oğlumuz kızdan hoşlanıyordur, ama onu kaybetmemek için itiraf edemiyordur. Kızımızda anlamıyormuş havalarında tabi. Takılıp giderler bir süre. Ta ki kızımıza bir talip çıkana kadar. Oğlumuz tehlikeyi sezdiğinde duygularını fışkırtır kızımıza. Haklı olarak kızımız da kendini kandırılmış hisseder. Sen bunca zaman dost gibi gözük, arkasından farklı şeyler çıksın. Ayıptır. Bence.
Hadi geçtim bunu, önceleri iki taraf birbirine karşı birşey hissetmiyor olsa bile sonraları mutlaka birşeyler yaşanır. Bunda çevrenin etkisi de var. Sürekli iki gence "Ay siz çıkıyor musunuz? Aslında çok yakışıyorsunuz ne bu kanka ayakları yea?" şeklinde sorular sorarsanız, bilinçaltlarına yerleşir tabi birşeyler yaşama olasılıkları.
Demem o ki, zordur bu ilişki biçimi. Ama kesinlikle hemcinsinle olan dostluklardan daha iyidir. Saygı duyarım. Kankama selam ederim...
