çorum mu çankırı mı tam hatırlamadağım bir istikametten ankara'ya giden bir kamyona otostop çektim. daha doğrusu geçen bir çok araca el attım ama bir tek o durdu...durmaz olaydı
benden bir iki yaş büyük biriydi şöför ve orta bire giden kardeşi yarenlik ediyordu yolculuğunda...
üç vakit hoş beş edip yol aldıktan sonra susadım.
- "su var mı hocam" diye sordum. neticede otobüs yolculuklarına alışmış bünyeleriz, hiç ikram olmayan firmalaarda bile su dağıtılır bizim memlekette.
-"var tabi olmaz mı" dediler.
-şurada beyaz bir bidon var. yanda da plastik bardaklar. al iç oradan.
aldım doldurdum bir bardak su.
içerken hafif deterjankokusu burnuma geldi.-pril mi cif mi duyumsayamadım tam. ama bidonun üzerinde bu ikisinden biri yazıyordu- "her halde elim detarjan kokuyor ondan bu koku" diye yorumladım. ve bir bardak suyu diktim tek seferden.
--hasssikti lan...noluyooo a.k....
ağır deterjan kokusu, ağır deterjan tadı. baktım bidona pırıl pırıl su var içinde...
intihar etmek için yarım şişe çamaşırsuyu ve porçöz içmiş vatandaş gibi hissettim kendimi..
adamların yaklaşımı intiharı daha çok anımsatacaktı bana..
dedim ki "müdür ne iş deterjan kokuyo bu su?"
-abi deterjan bidonundan daha temiz şey mi var suyu koyacağımız. geçen gün şifalı bir su var düzcede oradan doldurmuştuk !!!
--eee tadı garip değil mi?
-yoo iki gündür içiyoruz tertemiz, şifalı...
cidden bidon bitmeye yakın bir haldeydi...içmişler abi hakikaten diye düşündüm.
velhasıl eve vardım nihayet. bütün gece kusmaya çalıştım. kusma adetim olmadığı için-en son ilkokulda kusmuştum sanırım- mide krampları geçirinceye kadar klozetin dibinde öğürdüm.
3 gün deterjan koktu nefesim.
işerken bile baloncuklar oluşuyordu.
adamlar öldü mü bilemiyorum...allah akıl fikir versin herkese !
