oturulmuştur bir masada arkadaşlarla. dem vurulur geçmişten, aşklardan, aşıklardan ve birden haktan abimizin o mükemmel sesi duyulur; kapıııınn... diye. o anda kalkar kadehler havaya, o kadar derine inilirki geri gelindiğinde üşüyor olarak bulur insan kendini bundan sonra. bir daha da o kıvama gelmez muhabbet. bu seyirde devam ederse zaten zom denilen duruma düşülür. taksici nin mermahmetine kalınır.
