işi dolayısıyla sık sık adliyelerde bulunan biri olarak ve samimi tanıdıklarımla konuşmalarımdan da yola çıkarak söyleyebilirimki kısmen kasıtlı kısmende istemdışı olan bir davranıştır. Kasıtlıdır çünkü bizim insanımız bişeyi 50 defa sormayı sever. aslında işin doğrusu olan cevabı değilde kendi duymak istediği cevabı alana kadar sorarda sorar. Heleki kültür seviyesi düşük, anlama problemli insanlara hizmet verilen bir departmansa bahsettiğimiz şey çok daha zordur. adam sabit fikirli halde gelmiş. sırf onu ikna edicem diye uğraşılırsa günde onun gibi kaç tane insan geliyor, tek tek anlatılsa insan çileden çıkar delirir. Ya da sabah saatlerinde haddini bilmezin biri gelir saçmalar terslenir insanın sinirlerini bozar ve günün ondan sonrasıda haliyle berbat geçer..
Birde istemdışı kısmı vardır. Malum devlet memuru. en kıdemlisinin aldığı maaş ne kadarki.
Hele birde aile, çocuk okutma vs durumu işin içine gelince, kafalarında çalışırken "devlet hizmeti" olgusundan çok çocuğunun istediği çantayı nasıl alıcam, doğalgaz faturasını nasıl ödeyeceğim vs vs.. gibi sorularla yaşamak durumunda kalıyor. vatandaş gelip derdini anlatırken yüzüne bakıyor vatandaşın ama aslında aklından eviyle ilgili bi problem geçiyor.
Heee, şahsi şeyleri işine yansıtmak doğrumudur ? Değildir. Hatta etikte değildir. Ama insanız nihayetinde sorunlu problemli bi evden çıkıp işe gelip hiçbirşey yokmuş gibi davranmak çalışmak gerçekten çok zor ve büyük sabır erdem gerektiren bişey. Buda günümüz yaşam şartlarında her insanda olamıyor malesef ve olmadı diye kızmayada hakkı yok kimsenin..
velhasılkelam asık suratlı memurları, hatta memur diye indirgemeyeyim, insanları bende sevmem ama bazen istisnai durumlarda insan olayın karşı taraf açısından arka planını düşününce hak veriyor sanki...
