şener şen'li amerikalı filminin çakma sharon stone'u, sinemadan yana kısmet kapanınca memleketin aydıncıklarından birisi olmaya soyunan, duyarlı mı uyanık mı bilemediğim bir eski sanatçı.
ciddiye alınmak için sadece ve sadece ciddi ve saygın bir dille meramı anlatmak yeterli iken, neden tutup da sivridille zır cahilliklerin bileşkesini kullanır bu insanlar, anlaşılmaz.
birisi çıkar türkler bir milyon ermeniyle, 30 bin kürdü kesti der; adama aydın derler, eloğlu da kendi ülkesine ne güzel çakıyo lan diye ödül verir.
biri der, kör kuyulara attığınız adamları unutmadık der; binbir zahmetle açarlar kuyuları, içerden köpek kemiği çıkar.
biri der, bunlar yüzünden inancımı özgürce yaşayamıyorum der; zannedersin ki memleketin camisi yoktur, imamı müezzini silivri'ye kapatılmıştır, sokakta başı kapalı gezen kadınları yerlerde sürükleyenler vardır.
herkes mağdurdur sözünde ama aslına bakarsanız herkes mağrurun önde gidenidir ilkesizlikte. mağdur edebiyatı prim yapar, ondandır herkesin kendisini bir bilinmezliğe .ok atarak mağdur göstermesi.
"berhudar olun" demekle olmaz mesela orhan baba, sen artık "batsın bu dünya" diyenlerden olmasan da, yediğin içtiğin yemek takımının ederi kadar, o berhudar ol dediğin kadar gemicik alamayacak insanlar var bu topraklarda. onlar sabah akşam "batsın bu dünya" söylemeye devam ediyor, tek farkı şu eskisinden; artık sen susuyorsun.
