-telefonunu sürekli sessizde tutar.
-telefonu çaldığı an "hasktr ya" der. açmaya tırsar. çevresine bakar.
-bilmediği numaralardan gelen telefonları katiyen açmaz.
-geç kaldığı bir derse girmesi çok zordur. koca amfide tüm gözlerin ona kayacağını bilir. ölüm gibidir.
-otobüsten inmek için beklerken kapı açılmazsa "kaptan orta kapı" diye bağıramaz. iplemiyor havalarına bürünür.
-toplu taşıma araçlarında kulaklıkla müzik dinlerken sürekli "dışarıya çok ses gidiyor mu acaba" diye kuşkulanır.
-genelde otobüste uyumaya çekinir. yapacağı istemdışı hareketlerin dikkat çekeceğini düşünür.
-akbil basarken en büyük korkusu akbilin boş çıkmasıdır. o "dadidadadida" diye çıkan sesi ölüm marşı olarak beller.
-garsondan hesabı istemek hayatında karşılaştığı en büyük sınavlardan sadece biridir.
-gözgöze gelmek konusunda sıkıntılıdır. ancak ne var ki sürekli karşı tarafın gözlerine bakma isteği gelir.*
..
o hikayede adı geçen mal olmakla birlikte o kadar da kötü durumda değilim bence. ama bakkala girmeye korkmak tarzından durumlarım yok tabi. internette okuyorum. sf sahipleri "bugün bakkaldan çikolata alabildim" falan demekte. o derecede olmamanın mutluluğunu yaşarken sıkıntı sahibi vatandaşlarımıza kolaylıklar dilerim *
