seninle tanışalı 20 yıldan fazla oldu... ilkokulda ben daha mini mini bir iken sen koskoca adam misali tuvaletlere yazı yazıyordun... seni o zamanlar tanımıyordum ama, herkesin kullandığı tuvalette posta koyabildiğine göre çok büyük adam olmalıydın... yıllarımız birlikte geçti, yürüdüğüm yollardan benden önce senin geçtiğini bilmek, girdiğim cami tuvaletlerinde senin daha önceden orada olduğunu fark etmek bana güven veriyordu... benden hep bir adım öndeydin... ortaokula gitmek için ailemin yanından ayrılıp şehre gittiğimde, okul tuvaletindeki notunu görünce ne kadar sevindiğimi anlatamam... tosun abim benden önce gelip kolaçan etmiş demek ki demiştim... ama kaldığım yurda yıllarca hiç uğramamana çok içerledim doğrusu, sanırım cemaatlerle aran hiç iyi olmadı... ortaokul lise derken, üniversite geldi çattı, aileden tamamen ayrılıp, gurbete gittiğim de, fakülte tuvaletinde ilk karşılaşmamızda gözlerimden yaşlar akmıştı... memleketten bir nefes, aile sıcaklığıydın sen benim için... ama ilişkimizdeki dönüm noktamız; anahtarı sadece 3 kişide olan bekar evimizin tuvaletinde seninle karşılaşmak oldu... eve nasıl girdiğini hiç anlamadım, ev arkadaşlarımdan biriyle ilişkin olduğundan şüphelendim ama soramadım... o gün karar vermiştim seninle yollarımı ayırmam gerektiğine, beni kollaman iyi de artık benim de büyüme vaktim gelmişti... şimdi gerçekten büyüdüm, çok yakında muhtemelen bir dağ köyüne yerleşeceğim... korkuyorum ki, o kervan geçmez yere de benden önce gitmiş olma, yeter tosun abi yeter, artık yalnız yürümek istiyorum...
