günleri sayarsın, ama saymak da istemezsin, her geçen saniye ondan uzak kalmaya atılan bir adımdır çünkü. her görüşünde acaba bu son görüşüm mü onu diye telaşlanırsın, ama belki de son olduğunu bilmeden yaşamak o son görüşmeyi en iyisidir. Bile bile veda ettiğinde çünkü gözyaşlarını tutamazsın, göğsüne bir hançer saplanır, ve duygusal acının fiziksel acıya dönüştüğü anlardan biridir o. Bakarsın, başını öne atmış gözlerini kaçırıyordur, ağlamak istemiyordur karşında besbelli, ama görürsün mavi gözlerindeki hüznü. trenin dakikalarını sayarsın, kalk artık lanet olası tren diye söylenirsin içinden, çünkü o garda durduğun her saniye acın katlanarak artmaktadır. Saatte 200 km hızla uzaklaşırsın sonra ondan. Sonraysa tren yetmez seni taşımaya, bir uçağın penceresinden bulutlara bakarsın, uçabileceğine inandığın o dakikalarda uzanıp dokunmak istersin bulutlara.
Ayrı kaldığınız ilk günler pek anlamazsın ne olup bittiğini. Karar vermeye çalışırsın, ya paranoyak olacaksındır burda ya güveneceksin, ya iletişimin bokunu çıkaracaksın ya da olgun olacaksın. Bunlar kafanda dönüp dururken içine girdiğin yeni hayat süprizlerle çıkar durur karşına. Yeni bir hayat, yeni bir ortam, alışma çabası, hepsi senin aklını kederlerrden uzaklaştırmak için yardım ederler, ama arkada kalan, sevdiğin, aynıdır, aynı evde, aynı yerde durmaktadır. Günlük hayatı paylaşamaz olursunuz. Biraz içip kafan güzelleştiğinde dert etmezsin bunu, düşünmemeye çalışırsın, ama gel gör ki bir gün dersin birinde tutamaz olursun gözyaşlarını.
Mesajlar yetmez, mektuplar yetmez, görüntülü konuşmalar bile hasret gidermez aslında. Kapıdan girişini görüdüğünde hissettiğin mutluluğu yaşayamadıktan, elini tutup kırmızı burnunla ankara soğuğunda yürüyemedikten, yanında sarılıp uyuyamadıktan sonra... Beklersin.
bilirsin dönünce yanına düzelir işler. yine de yıpratırsın, onu, kendini, ilişkinizi. bazen farkedersin ki en uzun diyaloglarınız kavga etmek için yapılmış...
sevgiden bir şey eksilmiş mi peki?..
acıyor göğsümün bir kenarı, özlemden mi, korkudan mı, çok sevmekten mi, bilemiyorum.
