önemsiz görünen tekrarlar ve en bağlantısız sözler bile dalgınlık ürünü değildir bu kitapta. hepsi en uzlaşmasız virtüözlüğün işaretidir. örn. üçüncü bölümde, stephen'ın iç monologunda, "vallahi, tıpkı bir balina gibi," diye bir cümle geçer (71). neyin balina gibi olduğu belli değildir ve okur da bu cümlenin üzerinde durmayabilir. oysa cümle hamlet'in üçüncü perdesinde ikinci sahnenin sonuna doğru hamlet ile polonius arasındaki konuşmaya göndermedir:
hamlet: şu bulutu görüyor musun? deveye benziyor değil mi?
polonius: doğru vallahi, tıpkı deve...
hamlet: balina sırtı mı yoksa?
polonius: tamam, ta kendisi, balina...
