haksız tavırdır ama çok da haklıdır. şimdi düşünüyorum, gözlerini kapattığında aklına nelerin geldiğini. yutkunuyorum sert bir biçimde. hani hap kalır ya boğazında; hem öyle acıdır hem de yutkunamamanın garip duygusu vardır. bu da öyle bir şey. son bir yudum daha alırsın ve kalbine oturuşunu takip edersin acımsılığın. her dokunduğu yerin sızısı beynine yollanır. anılarına çarpar. sesler yoğunlaşır. güzel sesler, hoş sesler, gülüşmeler... serseme çevirir. kimyayı bozar. "napıyorum ben?" "kim oldum ben?" sordurtmayı en çok sevdiği sorulardır. kollarını kaldıramazsın, akışına bırakmışlık vardır. akışına bırakırsın ki onun bu kadar bencil olmayacağına inandığın için, içindeki gerçek olanı bulacağına inandığın için.
kıskanmak asansör boşluğuna düşmek gibi; elini uzatıp çekmesini beklemek gibi.
