bu cemaat evlerinde kalan bir arkadaşımın, bizim için yaptığı eylemdi. garibim, biz imana gelelim diye, parasını bizim için -kendi isteğiyle- ödüyordu. valla üzülüyordum. okumuyorduk ki biz onları. bazen topluca yemek yediğimizde sofra bezi niyetine halıya seriyorduk. işe yarıyordu yani yine de. severdik arkadaşımızı da; kalbini kırmış olmayalım diye söyleyemezdik. sağolsun, pek bi düşünürdü bizi.
