küçük olmak ne kadar da güzeldi...
Sevdiğini öp kaç, aşk şarkıları dinlemek yok!!..
kutu kutu Pense oynarken ne kadar da mutluyduk..?
saklambaçta birbirimizin yerini söylemeye çalışırdık..
şimdiyse kendi saklandığımız yeri bile bilmiyoruz..
düştüğümüzde dizlerimiz kanardı şimdiyse kalbimiz...
Reddedilme korkusu yoktu bi kez ağlasak bizim olurdu çünkü..
şimdi günlerce ağlıyoruz ama bizim değil başkasının oluyor..
Aşk filmlerindeki en acı karakterle değil çizgi filmlerdeki en mutlu karakterle kendimizi özdeşleştiriyorduk..
büyümeseydik de hayat hep aynı kalsaydı herşey zorlaşmasaydı..
A/B/C/D şıklarına E eklenmeseydi..
muamma olsaydı
hep gülseydik
sahte gülüş nedir bilmeseydk..
ne güzel olurdu değil mi?
