çok dikkatimi çeken ve bir o kadar da güldüğüm bir olaydır. günlük yaşam koşturmacası içinde amacı biryerlere yetişmek olan yetişkin bir insan ile onun elinden tutmakta olan üç ile beş yaş arasındaki çocukların konusu olduğu bence komik olan durumdur ayrıca.
genelde yetişkin insanlar başka birşey düşündüğünde veya acelesi olduğunda yanında ki çocukları da kendi gibi yetişkin zannederek yürürler. dört yaşında bir çocuk ile yetişkin bir insanın adım büyüklükleri de birbirinden farklı olduğundan, yetişkin insan normal yürürken yanındaki çocuğun ona yetişmesi için bayağı bir efor sarfederek koşturması gerekmektedir. oysa ki tam tersi olması gerekmekte ve yetişkin olan insanın çocuğun ufak adımlarına eşlik etmesi gerekmektedir.
bu yüzdendir ki ne zaman bir yetişkin yanında ufak bir çocuk görsem dikkatimi çeker koşturmaları. normal adımlar atan bir anne ve ona yetişmek için koşturan bir cocuk.
