ne güzel, ne de kötü bir koku duymuş ve kaynağını merak etmiş oğlanın biri. bir bilge bulup sormuş. bilge derin bir nefes çekmiş. göğüslerine kadar inen sakallarını sıvazladıktan sonra, bıyık altından gülerek anlatmış:
"büyükçe bir boy aynası al. ayağa kalk. karşısına geç. arkanı dön. çok sararmış, hafif de kararmış donunu indir. henüz aşağı bakma ki, boyutları yine kafanı bozmasın. kafanı bacaklarının arasına sok... gayret et, olacak. tam karşıya bak şimdi. iyice bak ama. iki yanak var orada. kıllarını kenara tara şimdi usulca, içi kara pislik dolmuş tırnaklarınla. dikkatli ol... sivilcelerini patlatıp acı verme kendine. ortada sonradan genişletilmiş bir delik var. ne güzel, ne kötü dediğin kokunun kaynağı orasıdır evladım. o kendi kokundur. insanın kendi kokusu ne güzel gelir insana, ne kötü."
