bir palyaçonun gerçek hüznünü yıllar önce hemde 15 yaşındayken bizzat yaşamıştım. nasıl mı?
biraz para kazanmak isteyince hemen kendime bir iş bulur okul tatilleri filan fırsat buldukça çalışırdım. sonra bir gazete ilanında part time palyaçoluk diye bir ilan gördüm ve hemen gidip başvurdum. başvuru da ne başvuru ama, istanbulun öbür ucuna (o zamanlar daha bir uzak geliyordu) cevizli'ye iş görüşmesine gittim, çok beğendiler hemen elime kıyafetleri araç gereçleri verip, biz seni arayacağız diyerek evime gönderdiler.
işin kurucusu çok eski bir palyaço olan bir amcaydı. neyse aradan 1 2 hafta geçti, aradılar ve mecidiyeköy profilodaki çocuk lunaparkında cumartesi pazar günleri çalışacağımı söylediler. o hafta sonu çalışmaya başladım. kıyafetler makyaj filan bunlara ilk etapta alışamadım tabi ama sonra bir gün ziyarete gelen babam bile beni tanımayınca anladım ki, o kıyafetleri giyince ben ben olmuyorum başka birisi oluyorum. kafama göre davranmaya başladım. bayağı da eğlenceliydi.
neyse aradan zaman geçti 1 ayı doldurdum, paramı almaya yine cevizli'de bulunan mekanlarına gittim. adam lunaparkın müdüründen ödemeyi almadıklarını alır almaz paramı vereceklerini söyledi. neyse dedim, ertesi hafta cumartesi işime gittim, aman allahım...
lunaparkın müdüresi hanım artık bizimle çalışmadıklarını başka bir organizasyon firması ile anlaştıklarını söyledi. sebep de, kıyafetlerimizin eski olması, makyajımızın profesyonel olmaması vs. imiş. ama beni çok sevdiklerini bu yeni firma ile anlaşıp onlarla çalışabileceğimi söyledi. nitekim yeni firma ile anlaşamadım part time çalışmıyorlardı.
durumu şirketime bildirdim tabi, ama bunlardan paralarını alamadıklarını ellerinde bir sözleşme vs. olmadığını o yüzden paramı vermeyeceklerini söylediler. bin kere gidip geldim, telefonlarda küfür ettim, uğraştım didindim 2 3 ay geçti artık pes ettim. haram zıkkım olsun lan vermiyorum bu kıyafetleri de dedim. ama palyaçoyu da çok pis ağlattı g.t oğlu g.tler.
kıyafetleri ne mi yaptım? konu komşunun, eş dostun veletlerinin doğum günlerinde, sünnetlerinde giydim gittim. kimi para verdi, kimi hediye, bir şekilde kendimi çevirdim. sonra yaş ilerleyince bıraktım tabi. 18'den sonra palyaçoluk zor gelmeye başladı. kıyafetleri, o koca burunlu ayakkabıları kaldırdım eskilerin arasına, 2 3 sene önce de çöpte gördüm.
