milyonlarca insanın çeşitli masallara kanması, o masallar uğruna ömrünü hiç etmesi nasıl mümkünse allah'ı inkar etmek de o derece mümkündür. lakin "inkar etmek" biraz mantıksız kaçıyor. "allahın varlığını reddetmek" diye düzeltmek daha doğru olur sanırım.
efendim şimdi -tam da entry'yi bitirecektim ama bir iki dipnot eklemek istedim- ben bir ateist olarak, bir camiye girdiğimde veya kuran okunurken falan, kendimi çok huzurlu hissediyorum. sırf ben değil, herkes böyle hisseder. bunun sebebi sanıldığı gibi "tanrının kudreti" değildir. bunun sebebi tamamen psikolojiktir. bir camiye girdiğinizde içinizin huzur dolmasının sebebi kendinizi güvende hissetmenizdir. bunun sebebi de caminin büyüklüğü, mimarisidir. ayrıca, inanan insanlar orada tanrı tarafından korunduklarını hissederler. işte bu olay, tıpkı küçük bir çocuğun, babasının varlığını hissederek kendini güvende hissetmesi gibidir. camide veya kilisede ben kendimi ufacık, savunmasız hissediyorum. o mimarinin görkemi bana huzur veriyor. inanan insanlar da orada kendilerini güvende hissederler. yani çocuğun babasının varlığından güç alması gibi bir şey, babasının var olduğunu düşünerek güç alması diyelim ya da. babası var olsa da olmasa da ona o güveni verir. işte bundandır ki inanan insanlar daha huzurludur. çünkü inanmayan insan bu evrende tek başına olduğunun farkındadır. 1000 metre boyunda dev bir insan olduğunuzu ve çevrenizde sizden güçlü hiçbir şeyin olmadığını hayal edin. huzurlu olur musunuz? hayır. çünkü huzur denen mükemmel duygunun makam arabasının şoförü güven duygusudur. yani seni koruyacak, senden güçlü bir olgunun varlığıdır bunun kaynağı. bundan dolayıdır ki insanlar yaşlandıkça dine yaklaşırlar. çünkü 70 yaşında bir insanın arkasına alacağı ne bir annesi vardır, ne de bir babası. o da bilinçsiz olarak ilahi güçten psikolojik destek alır. şimdi diyeceksiniz ki, bütün yakınlarını kaybetmiş insanların içinden ateist olan yok mudur? vardır tabi ki. hatta çok vardır. ama onların huzur denen duyguyu hissetmeleri çok zordur.
üşenmeden yazdıklarımı okuyan sevgili yazar arkadaşlarım, teşekkür ediyorum size.
