tam 23 yaşındayım. hissettiklerimi yazmakla beraber kafamın biraz güzel olduğunu belirtip okuyan kişinin affına sığınıyorum.
herşeyden önce 23 diyosun kendi kendine. eskiden ne kadar büyük gelirdi. millete abi abla derdik. şimdi sen o yaştasın. olgunlaşmamışsın ama büyümen gerektiğini hissediyosun. bişeylerin farkına varman lazım artık.
aşk muhabbetleri yalan gelse bile en güzeli bu muhabbetler. onun dışında benim için okul bitiyor bu sene. seneye insanlara öğrenciyim diyemiyeceğim. ama derim a.q kolpalık değil mi?
her ne boksa öyle bi yaş ki bu geçmişte yapmadığın şeyler için kendini cezalandırdığın bi yaş.mesela benim kendimden nefret etme sebeplerim:
-neden öss' ye adam gibi çalışmadım?
-neden bu kadar kredi kartı borcu yaptım?
-neden kızlarla bu kadar fazla para yedim?
-neden bu kadar aşk acısı çektim?
-neden ailemle bu kadar kopuk kaldım?
vs. ben 17 yaşındayken biri bana bunları söylese siktir çekerdim. şimdi hafızamı kaybetsem ve aynaya hiç bakmasam kaç yaşındasın diye sorsalar yine siktir çekerim. biliyorum bunu okuyanlar da siktir çekecek ama bazı şeyleri de yaşayarak öğreniyor sanırsam insan
