üniversitede amfide yalnız başımaydım. başımı sıraya yaslamıştım. bir anda karnımda bir şişlik hissettim. beni bir gerginlik sardı. terledim. başımı hiç kaldırmadan sessizce içimdeki hava kütlesini salıverdim. fakat benim salışıma müteakip bir kız sesi duydum. aman tanrım, bu onun sesiydi! aşık olduğum kızdı. nasıl olurdu da buralarda olabilirdi. sesini duyduğumda bana 3 metre kadar yaklaşmıştı. dolayısıyla hareket edemedim. geldi yanıma oturdu. merhaba dedi. merhaba dedim. gaz etrafa yayılmasın diye kıçımı oturduğum yere adeta yapıştırdıysam da gazın yayılışına engel olamadım. kızın yüzünü ekşittiğini ve birkaç saniye sonra nefes almamaya çalıştığını gördüm. bu haline rağmen nefes almadan "nasılsın" dedi. ben tam "iyiyim" diyecektim ki, ayağa kalktı ve "benim ufak bi işim var 5 dakka sonra gelecem" dedi. o anda yerin dibine girdim ve koskoca bir aşkı kendi kıçımla yıktım!
