intikal ettiği öteki dünyada haşlanmak üzere tasnif edilen adamın, cennet vaadiyle yolunda gittiği, öpülmedik yerini bırakmadığı ve insanüstü sandığı liderinin de aynı kaderi paylaştığını görmesi ile yaşadığı dramdır. bu karşılaşmada şeyhin yüzü kızararak, hayal kırıklığı yaşayan müridine 'buraya düştüğünü öğrenince cennetteki süitimden senin ziyaretine geldim' demesi inandırıcı olmayacak, gözü açılan mürid artık buna kanmayacaktır. hatta yanan bir odun parçasını şeyhine fırlatarak 'beni sen bu hale getirdin, eserinle öğün' diyerek acı edebiyatı yapacaktır.
artan hararetin etkisiyle aklı başına gelen mürid 'dünyaya insan görünümlü koyun olarak gelip sadece cennet vaad eden güdenime yaranmaktansa, koyun olarak gelip hem güden çobanıma ekmek, hem de etimden-sütümden-yünümden insanlara fayda sağlar, daha mukaddes bir canlı olurdum' diyecek ve buna cevabı 'senin gibiler olmasa biz aç kalırdık' olan zebanilerce gırgır geçilecektir.
