bu mantığa, "işime gelir inanırım, işime gelmez inanmam" mantığı denir. tanrı insana akıl vermiş, fikir vermiş. insan bunu kullanamıyorsa, insan insanlıktan çıkmak için elinden geleni yapıyorsa tanrı'nın bunda suçu ne? tanrı insanı yarattı, ona akıl verdi. bu aklı iyi kullananlar iyi birer insan oldular, kötü kullananlar kötülüğü seçtiler. bunun başka bir açıklaması yoktur. adalet burada işlemiyorsa tanrı'nın huzurunda elbet işleyecektir. kötü insanlar tarafından yönetilen bir dünyada gerçek bir adalet beklemek yersizdir. tanrının huzurunda adaletin var olacağına inanmakta yine insanın kendi akıl ve iradesine kalmıştır.
