iki ayrı yalnızlığın tek bir yalnızlıkmış gibi yaşandığı durumdur. başlangıçta aşk meşk, ballı aylar güzeldir, eğlencelidir. çiftin durumu ve konumuna göre yıllar ilerledikçe bir renksizlik, bir monotonluk, bir adamsendecilik yerleşmeye başlar bünyeye. işte o an insan eşine alıştığını anlar. evlilik bir alışkanlığa dönüşür. eğer ki çok fazla kafaya takmaz, değişimi eskisi kadar çok istemezse bir ömür boyu sürdürülen bir müessese haline gelebilir evlilik. çoluk çocuk, klasik ev bark sahibi olmak, hadi bir de arabamız olsun, yetmedi bir de yazlık, çocuklar iyi okullarda okusun yada bunlardan hiçbiri; sadece karnımızı doyuralım yeter düşünceleriyle bir de bakmışsın koskoca bir ömür geçip gitmiş işte. lakin zor zamanlarda, ceceli kardeşimizin dediği gibi hastalıkta sağlıkta eşinizin, çocuklarınızın desteğini gördüğünüz anda evlilik her şeye değer diyebilirsiniz de. böyle de karışık bir müessesedir evlilik. iyi düşünülmeli, sonra karar verilmelidir.
