bu kadın biraz gothik, biraz senfonik, biraz fantastik. orta çağ'dan çıkmış gibi...
gözaltı denilen program yapmaya başladı yakın bir zamanda. farklı bir kalemi var tabii. naz ferniba, şiraze, sait ercan, selahattin yusuf gibi isimlerden çok çok farklı. post-modernist ruhuyla postkolonyalist yazarlar gibi durmaya çalışıyor. yazarken kasıyor. kaygı var. dadaizm'den oldukça uzak. feride mevzusuna hiç girmiyorum...
konuşurken çok eee, üüü, ööö sesleri çıkarıyor. bir de kalem sallıyor ki sorma gitsin. protest fikirler beyan ediyorum, mutluyum gibilerinden havalar. ayrıca konuk aldıklarını yönlendirme konusunda yetersiz. konuya hakimliğini bir anda bırakabiliyor. zenginleştirme açısından vasat. kilit sorular yöneltemiyor karşı tarafa. o dekorlarla ne tarz bir mesaj vermeye çalışıyor anlamış değilim. imaj farkı diyorlar buna galiba...
kelimelerle dalga geçmesini kendisine erk edinmiş. bazıları çıkıp kendisi hakkında iki-üç konudan bahsettiği için bununla ilgili defansif bir cevap vermeye kalkışması da gözlerden kaçmıyor. yazar olamayacak kadın tipleri falan. değil mi? altta kalanın canı cıksın...
kendisini yükseklerde, bir yerlerde sanıyorsa, kendisi için böyle devam etmemesinde fayda var zira aşağıya düşerse kendisine yazık olabilir. diksiyonu da berbat. bu da söylenenlerin niteliğine bir nötr ekleyebiliyor. demek ki neymiş? yazmakla, konuşmak çok çok farklı. elönü, yazarken sesini pek çıkaramıyor, sessiz bir çığlık gibi kalıyor satır aralarında...
farklı olmaya çalıştığı güruhta, ben farklı olabilirim gibi marjinal havaları. kendisiyle çeliştiği noktaları kendisine itiraf edemediğindendir belki de duvarlarını aşamıyor ve mutsuz bir elönü ile karşı karşıya kalabiliyoruz bazen. çizgisinden uzaklaşması belki de kendisine yapacağı en büyük hatadır. dalgalara karşı koymada bu hayatta tek başına ama kendisi okyanuslarda boğulmak üzere...
biz nasıl okuyorsak, ne yazık ki o da öyle yaz-a-mıyor...
