'müslümanlar mainstream film çekmişler lan, gel de doğal ortamlarında gözlemleyek.' önerisi ile haberdar olduğum zımbırtı.
cevabım kaçınılmaz olarak gayet netti;
'herhangi idealist sadece propagandist işler yapabilir. onun yerine camiye giderim, olası ayak kokusu taaruzuna rağmen daha makul.'
yazılanları okudum, haliyle haklı olmanın gururunu yaşadım. ayakta işemenin ve yumruk taşaklı olmanın kitabını yazmış bünyeyim. mel gibson the passion of the christ mevzusuna bulaştığında da haklı çıkmıştım.
bu işler böyle, bir idealist hepi topu idealisttir. sanat ile ilişiği propaganda düzeyinde kalmak zorundadır. yıkıcılık ve hali ile yenilik ihtiva etmesi mümkün değildir. birisi çıkıp da 'kemalist düzeni yıkıyorlar ya lan daha ne olsun!' derse, hiç acımam liseyi baştan okuturum itin evladına.
