ilk görüşte başlar, genelde durak mesafesi kadar kısa sürelidir. kısmette varsa bir ömür boyu sürer. Kızılay'dan eve gelmek için 412 nolu otobüsü salise farkla kaçırdım, tabii kendi kendime serzenişte bulundum, yorgundum hesapta hemen eve gitmek vardı... başka durağa 225 geldi(o da bizim evin önünden geçiyor)hemen koştum, otobüste boştu oturdum en arkaya. iki durak sonra anladım 412 yi neden kaçırdım. önden arkaya doğru sanki güneş doğuyordu, boyu 1.65 cm kadar *, saçları omuzlarını örtmüş, yüzünün sol tarafında burnunun hemen yanında mercimek tanesi büyüklüğünde bir beni vardı... iki üç adım önümde durdu, parmaklarına baktım yüzük de yoktu, gözlerinden geçmişini okuyordum sanki içimi bir huzur kapladı yorgunluktan eser yoktu. gel buraya otur desem bir daha o yüze böyle rahat bakamam, boş ver dedim kendi kendime bu seferde tadını çıkart. ben bakınca doğal olarak o da baktı tabii farketti sonrada hoşuna gitti
bir daha ki durakta arkaya ilerleyecek ya iyice yanaştı. * sol yanımda ki adam kulağında kulaklık kitap okuyor, sağ taraftaki bayan buğulu camı biraz silmiş dışarıyı seyrediyor, sanki içerideki ortam bu otobüs aşkı için kurulmuş. dizlerime bir şey çarpıyor bakıyorum kızın çantası, fırsat bu ya o da bakıyor hemen bana. geride kalan binalara bakar gibi yapıyor yüzünü arkaya doğru çeviriyor, yüzüme daha derin bakmak istiyor ama benden fırsat bulsa. hadi diyorum başka taraflara bakıyorum daha doğrusu bakar gibi yapıyorum, bana bakarken yakalamak için. yakalıyorum bazen tabii, sonra tatlı gülüşme... etraftaki ışıklar sesler tanıdık geliyor bizim durağa yaklaşmışız zaman nasıl geçti diyorum yine kendi kendime, son bir kez daha bakıyorum otobüs aşkıma kısmet de varsa yine karşılaşırız... haftaya aynı saatte aynı otobüste.
