Maddi şeyler üzmez insanı. 'ah be' dedirtir sadece. Asıl üzen insanlardır...
Ordasındır ama seni görmezler. Senin yerine koymazlar kendilerini. Sen bir cümleyi söylemeden düşünürsün ucu nereye gider kim incinir diye ama onlar düşünmez... Herkezi kendin gibi sanırsın öyle yaşarsın dünü unutulmuş yarını meçhul şu hayatta... Ama öyle değil. Onlara normal gelen şeyler sana terstir, sen daha ince bakarsın olaya onlarsa güler geçer. Gün biter herkez gider. Kalırsın tek başına...
işte şimdi düşünmeye başlarsın tek başına. Düşündükce gelir aklına... Birine bişeyler söylemek istersin. Belki kızmak belki dertleşmek istersin ve onuda üzersin. Tabi kendin gibi biriyse. Boğazındaki düğüm çözülene dek konuşmak istersin ama çözülmez.
