soldan sağa yönelme ekseninde bir takım kesimin negatif fikirlerine sahip olsa da özel'i anlamak, irdelemek, analiz etmek o'nu okudukça kelimelerden kelimelere, manalardan manalara sürüklenmenin eşiğine iletmektedir bireyi.
özel, karşı cepheden bile artıyı kazanabilen bir insandır. lakin noktalar arası geçişte bireye sorular da sordurtmakta ve kendi tarafını nötr bir çizgiye kanalize etmektedir. ulaşılamayan şiir endeksli gayesini analiz etmeye kalkmak bireyi karanlık dehlizlere ulaştırabilmektedir. tüm bunların dışında, özel'e biçilen değerin, sahip çıkılmanın verdiği bir güç ile özel'in kalemindeki değişimlerin farkındalığına varmak da zor olmasa gerek...
özel'de içsel eylem söz konusudur. içe doğru yolculuk. mutlak aşk'ın dairesinde dolaşmaya çıkmak bir nevi. hangi gerekçelerle sol'da bir ivme çizdiyse, o yüzden de islami kesimde bir ivme kazanmış olmak beyanatını kendisinden duymak kilit soruları getiriyor akıllara. süreçlerin getirdiği dinamizm ile hareket etmiştir ismet özel. diğer şairler ile kıyaslamak gibi bir gayesi yoktur kimsenin tabi. sorunsal şudur ki, idealistleştirilme-idolleştirilme-sahiplenilme üçgenine sokulmaya çalışılması...
özel'in ruhuna nakşedilen bir serzenişin hakimliği yansır mısralarına, satır aralarına. siyasi, fikir, aydınlanma sahasına kattıkları artı ve eksi kutup şeklinde değerlendirilmektedir. sol virajın içindeyken ele aldıklarındaki tarz ile sağ yolun içinde ilerlediği mesafe net bir şekilde fark edilmektedir. basın ile bildirmiş olduğu fikirler yüzünden, kendisinden soğuyan, nefret eden, sevmemeye başlayan kesimin haklılık oranı sübjektiflikten öteye elbette geçmiyor lakin özel'i okurken kapılan duygulardan birisi de aldığı eleştiriler-fikirler doğrultusunda "en iyi"ye doğru gitmeye çalışması kendi hissiyatını ne derece de etkilemektedir ki ürünlerine devam edebilmektedir...
ismet özel, o eski fransız şairlerin kitaplarından çıkmış bir karakter gibi. kimi zaman etik nöbetçisi, kimi zaman fikir savunucusu, kimi zaman "aşk" için kendisini harcayan, kimi zaman cümlelerini geriye vermeyen birisi gibi. yazmak ile konuşmak arasındaki farkın altında da kalabilmektedir. ve karşıya iletmeye çalıştığı düşüncelerin gölgesinde kaybolabilmekte ve fikirsel duruşuyla bir çocuk gibi tablo çizebilmektedir kimi zaman. zoru değil kolayı tercih etmek, narsisizm temasında kaybolup gitmek ve de alter egosu ile baş başa kalmak...
