aslan ve tavşan ormana yeni açılan keraneyi geziyolarmış. ilk kapıyı açmış tavşan bir bakmış ayı. aslana dönüp:
"gidelim" demiş. "yeterince ayı siktim bugüne kadar."
yollarına devam etmişler. bir sonraki kapıyı açmış tavşan. bir bakmış, bir kurt.
tekrar "gidelim" demiş aslana. "yeterince kurt siktim ben."
yolllarına devam etmeye başlamışlar. tilki ydi, arı ydı, kuş tu, her birine "hayır" demiş tavşan" yeterince siktim ben onlardan."
son kapıya gelmişler bir anakonda. hemen dalmış içeri tavşan. tavşan içeri dalar dalmaz anakonda tavşanı yutmuş. ve pişman olmuş sonra. "ben ne yaptım" diye düşünürken kusmuş tavşanı. üstü başı kusmuk içinde olan tavşan sormuş anakondoya:
"keranede yenisin galiba?"
cevap verip bir soru da anakonda sormuş:
"evet. yeniyim. nereden bildin?"
"çünkü; öyle ağıza alınmaz."
