bilsen de söyleyemezsin, söylesen de duymazlar. en ufacık haklı bir başkaldırışta bütün yaptıkların unutulur ve sen sadece sıçılmış bir bok olarak sıfatlandırılırsın.
hangimiz doğruyuz ki kaktırıyoruz bizdekileri?
şu karmaşanın içinden sıyrılabilen aptallardan ya da kurtulmuş olan şanslılardan olmak istiyorum. neden şansımız yoktu ya da alternatiflerimiz? nedenlerin bitmek bilmez bir körkuyu oluşuna göz yumuşumuz neden?
yetmez bendekileri dillendirmeye sözcükler, anlatmaya çalıştıklarım; düşündüklerimin yarısı bile değilken, hala umudumu yitirmemiş olmam neden?
sıçılmış bir bok olduğumu ve sifonun üzerimde durduğunu bilirken neden hala ben j.s. bach suit 4 dinlemek istiyorum?
