fuat uzkınay 'ın üstlerinin emriyle 1914 yılında kaydettiği ayestefanostaki rus abidesinin yıkılışı türk sinema tarihinin ilk filmidir. ancak bu filmi izleyen ya da izleyen birini bilen kimse yoktur. kanıt olarak filmin sadece kaset kapağı vardır. bu filmin aslında hiç çekilmediğini iddaa edenler de olmuştur.
1950 yılına kadar türk sinemasını tiyatrocular yürütür. özellikle muhsin ertuğrul yanlış hatırlamıyorsam 19 yıl boyunca tek başına film çeker. bu süre boyunca ne bir asistan yetiştirmiştir ne birine ön ayak olmuştur. ayrıca yaptığı filmler tiyatraldir ve sinemasal değeri olan filmi pek azdır. 1952 yılında ömer lütfü akad'ın kanun namına filmini çekmesiyle türk sinema tarihinde sinemacılar dönemi başlar. lütfü akad, metin erksan, atıf yılmaz ve yılmaz güney türk sinemasının mihenk taşlarıdır. sonra televizyonun yayılmasıyla türk sineması ölü dönemine girer ve bir dönem sadece sex filmleri çekilir. 90'lı yıllarda ise bir kaç yönetmenin çabasıyla yeniden canlanır sinema. yavuz turgul adeta yeşilçam ile modern sinema arasında köprü gibi durur. onun dışında bana göre bir altın jenerasyon peyda olmuştur 90'lı yıllarda. zeki demirkubuz, nuri bilge ceylan,reha erdem, yeni sinemacılar,yeşim ustaoğlu, derviş zaim bu altın jenerasyonu oluştururlar. son yıllarda ise özellikle dijital kameraların pelikül kalitesine yaklaşmaları film yapım maliyetini düşürmüştür. bundan dolayı türk sinemasında müthiş bir hareketlenme olmuştur. ama bu bollukta hala seçkin filmler o altın jenerasyondan çıkmaktadır. yeni isimler de ekleniyor tabi.
