"herkesin kahraman olduğu yerde kimse kahraman değildir." dedi bir filozof ki haklıydı da... ama parçaların kendi içindeki durumlarını gözardı etmemek lazım bu noktada... parçaların içindeki yapıları önemli. büyük ölçüde önemli hem de...
bir erkeği düşünün. gündemde onlarca önemli memleket meselesi(türkiye'de herdaim mevcut bu meseleler ama) varken. bahse varım düşüneceği şey önceki gün tanıştığı dünyalar güzeli bir kadın ve onun yanındaki halleridir. hayatında iki gündür önem arz eden şey nihayetinde budur. ve bu da biz insanlar için değişmez bir gerçektir...
bu noktada makro anlamda bir kahramanlık görülmese de bu adam kendisini mutlu, birşeyleri başarmış olarak görebilir o kadını öptüğü bir anında hayatının... bir yerde hikayenin, kendi iç dinamikleri önemli bu noktada. hayatın amacı o kadını tek bir kere daha görebilmek, onun yanında ve yakınında olabilmektir bir süreliğine. onun kokusunu teneffüs edebilmektir. dünyanın herhangi bir noktasında çocuklar ölürken hem de. kimbilir bunlar dolayısı ile de üzülebilir biraz duyarlı bir adamsa ama gene de o kadını bir kere daha görmek...
bu durumda hikayelerin tamamı bencillikler toplamı olacaktır belki ama özünde de mesele budur zaten.
