yedi düveli dize getirmiş, istanbul'u saran gemileri gördüğü an "geldikleri gibi giderler" diyerek bugünkü tabirle alayına gitmiş ve en sonunda tüm alemi karşısında el pençe divan durdurmuş olan ulu önder'e karşı atfedilen ve ne olacak o da insandı" denerek inandırılmaya çalışılan safsata. karanlıktan korkmak değil de nefret etmek ve gördüğü yerde yok etmek diyelim. hatta o kadar ki, fethullahçıların bayıldığı vahdettin kıçına baka baka kaçarken kendisi karlar üzerinde yatıp hasta olma pahasına bu karanlığı kovmuştur. ama bu millete değer mi? değmez elbet. keşke birileri gibi çoban kılıklı, badem bıyıklı olup din allah kitap üçlemesi yapıp ülkeyi soyup soğana çevirseymiş.
