iki partinin benzerlikleri ve birbirinden ayrılan nitelikleri mevcuttur.
dp, akp kadar bilinçli ve sistemli bir politika yürütememiş olsa da, akp ye yakın ölçüde sağ fanatik bir parti olmuştur. birçok bakımdan akp' den daha saldırgan üslup benimsemişlerdir. ancak akp kadar gerici görünmemesinin sebebi dönemsel özelliklerle açıklanabilir.
örneğin dp' nin iktidar olduğu dönemde tarikatlar şimdiki düzeyde güçlü ve örgütlü değillerdi. tek parti iktidarının yaratmış olduğu baskıdan kurtulma arzusu tüm topluma yayılmış bulunmaktaydı. dp en azından ilk yıllarda özgürlüğü temsil eder nitelikteydi. akp ise özgürlükler açısından öncesindeki dönemden ileri götürebileceği bir değişiklik yapamamaktadır. yalnızca dinsel örgütlenme, siyasal islamı güçlendirme ve siyasal islamı simgeleri yaygınlaştırma özgürlüklerini kovalamaktadır. her iki partide iktidara geldikleri dönemlerde %50 ler civarında oy almışlardır.
iki partinin bir başka ortak özelliğide hukuk dışı yaptırımlardır. menderes ocak 1956' da muhalefetin üniversite ve basın ile birlikte iktidara karşı cephe aldığını söylemiştir. yargının bağımsızlığını ortadan kaldırmak amacıyla atama esasına dayalı kanun çıkarılmıştır. radyo ve televizyon devletin elinde olmakla birlikte, yazılı basında muhalifler çok güçlüdür. şu anda ise birçok tv kanalı var ve çoğu iktidarı destekliyorlar.
aydın kesimi geçmişte ağırlıklı olarak solcuydu ve bu durum sağcıların komplekse kapılmalarına nedne oluyordu. o dönemlerde bir solcu entelektüelin amerikancı bir iktidarı desteklemesi düşünülemezdi. şimdi ise sol okumuşların çoğu avrupa - amerikancı.
akp mahkemeler ve anayasa için dp' nin izinden gitmekte, üniversiteleri ele geçirmek için ise dp' den daha bilinçli ve aktif bir politika izlemektedir.
sonuç itibariyle akp ve arkasındaki cemaat liderleri siyasi tarihten büyük ders çıkarmış görünmekteler. dp' den çok daha aşırı olmalarına rağmen ondan daha ılımlıymış gibi rol yapmayı şimdilik becerebilmekteler.
