135.
-
zerrin taşpınarın kendi yaşamışlığından yola çıkarak yazdığı bir şiirdir. tam da şu şekildedir;
Ölümün hasatıydı Sivas ve bol oldu ürün
bir tırpanın ucunda savruldu sesimiz
sesimiz Yasemin,Gül,Hasret
ince ve uzun kanatları kırlangıçların
sesimiz sabah serinliğinin çiğ damlaları.
Unutsun bütün şarkılarını bu şehir
unutsun ipeksi dönüşlerini turnaların
unut beni sevgilim
yarısı kül bir kadınım artık.
Hep böyle ıssızmı olur katliam sonrası kentler
ırmak bile susarmı,rüzgar korkar mı sokalardan
bitermi çığlık ateş ve dumanla..?
Sevgilim insanla kulun çalıştığı yerdeyim
inançsızım,iğretiyim,küskünüm
yine de özlüyorum yaşamı.
Ölü çocuklar da doğurgandır ölü aşklar gibi
kesilmiş kavaklarda ıslık çalar
dilini yitirmişse de şiir
bir deniz feneri çizmenin tam zamanıdır.
Temmuz 1993
(Anılarda Şimdi'den)
