9 mart 2010 arsenal porto maçı'nda kameralar gösterdikçe takip ettim bu futbol sevdalısı fransızı. daha üç gün önce burnley maçında dünyaları kaçıran ve bizde olsa ne futbolculuğu ne de adamlığı kalacak olan Nicklas Bendtner'e sahip çıkıp bu maçta da ilk onbire koyarken ve bendtner hat trick yapıp kendisine koşarken nasıl da gururluydu. sıfırdan yarattığı üçüncü nesil gunners porto gibi avrupa'nın bilinen ve kalburüstü bir takımını sürklase ederken o ne kadar da mütevazi idi. atılan goller sonrası kollarını havaya kaldırıp mütevazi bir şekilde gülerken buradaki ego manyaklarına ne kadar naif mesajlar veriyordu.
son 10 yıldır sürekli olarak gruptan çıkmayı başardı gunners. şampiyon da oldular, şampiyonlar ligi'nde final de oynadılar. "ben o kupayı istediğim zaman, istediğim takımla zaten kazanırım; ama bu genç kadronun motivasyonunu kaybetmemesi için kupayı almalarını çok istiyorum" demişti sadece final öncesi. takımının yaşadığı sakatlıklar, satmak durumunda kaldığı oyuncular vb pek çok şeyin onda biri başka bir takıma denk gelse hocası en ağır arabesk söylemlere sarılır ve bahaneler üretmeyi seçerdi. ama boss sadece bildiği yoldan gitmeyi tercih etti. sadece bu sene ramsey, van persie, nasri, ve rosicky defalarca sakatlandı; adebayor'u sattı ama ona rağmen hala zirvede ve hala başarılı.
iyi ki varsın arsene wenger, iyi ki seni izleme şansımız oldu dolu dolu. çok zor da olsa, bir gün bu ülkede görebilmek dileğiyle.
