yıllardır facebook denen kültür yozlaştırıcıya alet olmadığı için övünen ben, bugünleri de gördüm ya, ölmek istiyorum...
halbuki, gün ne de güzel başlamıştı benim için. önce güzel bir kahvaltı etmiştim. mutluydum, hayatımda yeni bir sayfa açtığım için. kahvaltıdan sonra bir süre sabah haberlerini dinledim. bu süre esnasında babamın bilgisayar başında heyecanlı bir şekilde oturması dikkatimden kaçmış da değildi hani.
o, bir süre sonra bilgisayarın başından kalktı ve gündelik işlerini halletmeye koyuldu. bende onun boşalttığı yeri doldurmak namına bilgisayar başına geçtim. önce sözlüğe göz attım, kayda değer bir yazı göremeyince, maillerime bakmaya karar verdim.
fakat o da neydi, bir mesaj gelmişti, hemi de facebooktan.
