ney esasında sadece bir kamıştır.
sazlıktan koparılmış, elif gibi dimdik ve içi boş bir kamış.
o kadar basit,sade bir çalgıdır ki o , onu üfleyen er kişi de elif gibi dosdoğru olmalı ve nasıl boşsa neyin içi, kendi 'ben'ini öyle boşaltmalı..
sıfır olmalı yani...
beklentisiz...
ney nasıl sazlıktan koparıldığı günün hasretini çekiyor, ayrılıktan dem vuruyorsa, neyzen de Yar olandan ayrıldığı güne özlem duymalı...
ney mevlana'dır önce...tasavvuf demektir. hazretin dediği gibi; ham olmak, pişmek ve en sonunda yanmaktır. bildiğimiz anlamda çalgı değil ki ney çalasın. nizamı, adabı vardır. boynunu bükersin de üflersin neyi. kendi ruhundan üflersin hem.
tevekkeli değil; insan seçer ney., iki kişiden aynı ses çıkmaz.
ne kadar üflersen o kadar kararır neyin içi,
yanar nefesinle...
ve anla ki o denli boşaltmışsın sen
içindeki 'ben'i...
