halk arasında saf ibrahim olarak ta bilinir ama söyleyiş kolaylığı bakımından ibrahim safi de denilen kişidir...
kendisi muradiye semtinin nadide insanlarından biridir. Bu kişi rivayet odur ki hiç bir zaman hiç bir işte çalışmamış ailesinden kalan servet tükenene kadar yiyip içmiştir. Bu safahat döneminde bir kadına aşık olmuş ve bir süre onunla birlikte bilinmeyen bir yerdeki evinde kumrular gibi yaşamışlar. Hazıra dağ dayanmaz sözüne uygun oalrak servet bir süre sonra bitince bu kadın evi terk etmiş başka bir adama kaçmış ve bu üzüntüye dayanamayan ibrahim safi bir gece evi tamamen yakmış. Yangın sonrasında bir süre arkadaşları yanında kalmış ve sonradan bir müteahhite yanmış evini satmış bu evin yerine apartman yapılmış. Müteahhitten aldığı parayı da sağda solda hızla tüketen bu kişi sonunda iyice delirmiş ve sokakta yaşayan bir adam olmuş. Muradiye halkı dervişlere evliyalara meraklı olduğundan bu kişi modern bir derviş gibi saygı görmüş halktan ve ömrünün sonuna kadar her gece mahellede bir evde kalarak yaşamını sürdürmüştür....
